42 Κοιτάζουν για βοήθεια γύρω τους,αλλά δεν είν’ κανείς για να τους σώσει·στον Κύριο φωνάζουν,μα δεν τους αποκρίνεται.
43 Σκόνη τους κάνω καθώς της γης το χώμα,σαν να ’ναι λάσπη μες στο δρόμο τούς συνθλίβω,τους ποδοπατώ.
44 Μ’ έσωσες από τη φιλονικία του λαού μου,μ’ έκανες αρχηγό εθνών·λαοί που δεν τους γνώριζα,έγιναν τώρα υποτελείς μου.
45 Έρχονται ξένοι και με κολακεύουν·στον πρώτο λόγο μου δείχνονται υπάκουοι.
46 Οι ξένοι καταρρέουνκαι βγαίνουν απ’ τα οχυρά τους τρέμοντας.
47 Ο Κύριος ζει!Ο βράχος μου, ας είναι ευλογημένοςκαι δοξασμένος ο Θεός,ο βράχος μου και λυτρωτής μου!
48 Είν’ ο Θεός, που παίρνει εκδίκηση για χάρη μου,που υποτάσσει κατωθέ μου τους λαούς,