1 Eπειδή, για τη διακονία αυτή στους αγίους είναι περιττό σε μένα να σας γράφω.
2 Δεδομένου ότι, ξέρω καλά την προθυμία σας, για την οποία καυχώμαι για σας απέναντι στους Mακεδόνες, ότι η Aχαΐα ετοιμάστηκε από πέρυσι· και ο ζήλος σας διέγειρε πολλούς.
3 Έστειλα, μάλιστα, και τους αδελφούς για να μη ματαιωθεί ως προς αυτό η καύχησή μας για σας· για να είστε (όπως έλεγα), ετοιμασμένοι·
4 μήπως, αν έρθουν μαζί μου μερικοί Mακεδόνες, και σας βρουν ανέτοιμους, καταντροπιαστούμε εμείς (για να μη λέμε εσείς), σ’ αυτή την πεποίθηση της καύχησης.
5 Στοχάστηκα, λοιπόν, αναγκαίο, να παρακαλέσω τούς αδελφούς νάρθουν πρωτύτερα σε σας, και να προετοιμάσουν την ελεημοσύνη σας, που είχατε προϋποσχεθεί, ώστε αυτή να είναι έτσι έτοιμη, ως ελεημοσύνη, και όχι ως πλεονεξία.
6 Λέω, μάλιστα, τούτο, ότι αυτός που σπέρνει φειδωλά, φειδωλά και θα θερίσει· και αυτός που σπέρνει με αφθονία, με αφθονία και θα θερίσει.