5 Στοχάστηκα, λοιπόν, αναγκαίο, να παρακαλέσω τούς αδελφούς νάρθουν πρωτύτερα σε σας, και να προετοιμάσουν την ελεημοσύνη σας, που είχατε προϋποσχεθεί, ώστε αυτή να είναι έτσι έτοιμη, ως ελεημοσύνη, και όχι ως πλεονεξία.
6 Λέω, μάλιστα, τούτο, ότι αυτός που σπέρνει φειδωλά, φειδωλά και θα θερίσει· και αυτός που σπέρνει με αφθονία, με αφθονία και θα θερίσει.
7 Kάθε ένας ανάλογα με την προαίρεση της καρδιάς του, όχι με λύπη ή από ανάγκη· επειδή, τον πρόσχαρο δότη αγαπάει ο Θεός.
8 Eίναι, όμως, δυνατός ο Θεός να σας δώσει με περίσσεια κάθε χάρη, ώστε έχοντας πάντοτε κάθε αυτάρκεια, σε κάθε τι, να περισσεύετε σε κάθε έργο αγαθό·
9 (όπως είναι γραμμένο: «Σκόρπισε, έδωσε στους πένητες· η δικαιοσύνη του μένει στον αιώνα».
10 Aυτός, μάλιστα, που χορηγεί τον σπόρο σ’ αυτόν που σπέρνει, και ψωμί για τροφή, είθε να χορηγήσει και να πληθύνει τον σπόρο σας, και να αυξήσει τα γεννήματα της δικαιοσύνης σας)·
11 καθώς γίνεστε πλούσιοι σε κάθε τι, με κάθε γενναιοδωρία, η οποία εργάζεται μέσα από μας ευχαριστία στον Θεό.