16 διότι μᾶς ἐμποδίζουν νὰ κηρύξωμεν εἰς τὰ ἔθνη διὰ νὰ σωθοῦν, καὶ ἔτσι πάντοτε γεμίζουν τὸ μέτρον τῶν ἁμαρτιῶν των. Ἔφθασεν ὅμως ἐπὶ τέλους ἡ ὀργὴ ἐπάνω τους.
17 Ἀδελφοί, ὅταν ἐμείναμε ὀρφανοί, διότι ἀποχωρισθήκαμε ἀπὸ σᾶς προσωρινῶς, ἂν καὶ σᾶς εἴχαμε στὴν καρδιά μας, εἴχαμε ἀκόμη μεγαλύτερον πόθον νὰ ἰδοῦμε τὸ πρόσωπόν σας.
18 Διὰ τοῦτο ἠθέλαμε νὰ ἔλθωμεν σ᾽ ἐσᾶς, ἐγὼ μὲν ὁ Παῦλος καὶ μιὰ καὶ δυὸ φορές, ἀλλὰ μᾶς ἐμπόδισε ὁ Σατανᾶς.
19 Διότι ποιά εἶναι ἡ ἐλπίδα μας ἢ ἡ χαρὰ ἢ τὸ στεφάνι τῆς καυχήσεώς μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἔλευσίν του, ἐὰν δὲν εἶσθε σεῖς;
20 Ἀληθινά, σεῖς εἶσθε ἡ δόξα μας καὶ ἡ χαρά μας.