16 دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است.
17 تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم،
18 و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است.
19 مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور.
20 تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است.
21 و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود.
22 از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بیزوال است.