26 خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد.
27 برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد.
28 به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است.
29 دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد.
30 رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود.
31 زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود.
32 زیرا اگرچه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود.