41 دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم،
42 (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی.
43 خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی.
44 خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد.
45 ما را در میان امتها فضله و خاکروبه گردانیدهای.»
46 تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند.
47 خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است.