1 پس چون همکاران او هستیم، التماس می نماییم که فیض خدا را بیفایده نیافته باشید.
2 زیرا میگوید: «در وقت مقبول تو را مستجاب فرمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم.» اینک الحال زمان مقبول است؛ اینک الان روز نجات است.
3 در هیچچیز لغزش نمی دهیم که مباداخدمت ما ملامت کرده شود،
4 بلکه در هر امری خود را ثابت میکنیم که خدام خدا هستیم: درصبر بسیار، در زحمات، در حاجات در تنگیها،
5 در تازیانهها، در زندانها، در فتنهها، در محنتها، در بیخوابیها، در گرسنگیها،
6 در طهارت، درمعرفت، در حلم، در مهربانی، در روحالقدس، درمحبت بیریا،
7 در کلام حق، در قوت خدا بااسلحه عدالت بر طرف راست و چپ،
8 به عزت وذلت و بدنامی و نیکنامی. چون گمراه کنندگان واینک راستگو هستیم؛
9 چون مجهول و اینک معروف؛ چون در حالت موت و اینک زنده هستیم؛ چون سیاست کرده شده، اما مقتول نی؛
10 چون محزون، ولی دائم شادمان؛ چون فقیر واینک بسیاری را دولتمند میسازیم؛ چون بیچیز، اما مالک همهچیز.
11 ای قرنتیان، دهان ما به سوی شما گشاده ودل ما وسیع شده است.
12 در ما تنگ نیستید لیکن در احشای خود تنگ هستید.
13 پس در جزای این، زیرا که به فرزندان خود سخن میگویم، شمانیز گشاده شوید.
14 زیر یوغ ناموافق با بیایمانان مشوید، زیرا عدالت را با گناه چه رفاقت و نور را باظلمت چه شراکت است؟
15 و مسیح را با بلیعال چه مناسبت و مومن را با کافر چه نصیب است؟
16 و هیکل خدا را با بتها چه موافقت؟ زیرا شماهیکل خدای حی میباشید، چنانکه خدا گفت که «در ایشان ساکن خواهم بود و در ایشان راه خواهم رفت و خدای ایشان خواهم بود، و ایشان قوم من خواهند بود.»
17 پس خداوند میگوید: «از میان ایشان بیرون آیید و جدا شوید و چیزناپاک را لمس مکنید تا من شما را مقبول بدارم،
18 و شما را پدر خواهم بود و شما مرا پسران ودختران خواهید بود؛ خداوند قادر مطلق میگوید.»