1 وای بر آنانی که در صهیون ایمن و درکوهستان سامره مطمئن هستند که نقبای امت های اولی که خاندان اسرائیل نزد آنها آمدندمی باشند.
2 به کلنه عبور کنید و ملاحظه نمایید واز آنجا به حمات بزرگ بروید و به جت فلسطینیان فرود آیید؛ آیا آنها از این ممالک نیکوتر است یا حدود ایشان از حدود شمابزرگتر؟
3 شما که روز بلا را دور میکنید و مسند ظلم را نزدیک میآورید.
4 که بر تختهای عاج میخوابید و بر بسترها دراز میشوید و برهها را ازگله و گوسالهها را از میان حظیرهها میخورید.
5 که با نغمه بربط میسرایید و آلات موسیقی رامثل داود برای خود اختراع میکنید.
6 و شراب رااز کاسهها مینوشید و خویشتن را به بهترین عطریات تدهین مینمایید اما به جهت مصیبت یوسف غمگین نمی شوید.
7 بنابراین ایشان الان بااسیران اول به اسیری خواهند رفت و صدای عیش کنندگان دور خواهد شد.
8 خداوند یهوه به ذات خود قسم خورده ویهوه خدای لشکرها فرموده است که من ازحشمت یعقوب نفرت دارم و قصرهایش نزد من مکروه است. پس شهر را با هرچه در آن است تسلیم خواهم نمود.
9 و اگر ده نفر در یک شهرباقیمانده باشند ایشان خواهند مرد.
10 و چون خویشاوندان و دفن کنندگان کسی را بردارند تااستخوانها را از خانه بیرون برند آنگاه به کسیکه در اندرون خانه باشد خواهند گفت: آیا دیگری نزد تو هست؟ او جواب خواهد داد که نیست. پس خواهند گفت: ساکت باش زیرا نام یهوه نبایدذکر شود.
11 زیرا اینک خداوند امر میفرماید وخانه بزرگ به خرابیها و خانه کوچک به شکافهاتلف میشود.
12 آیا اسبان بر صخره میدوند یاآن را با گاوان شیار میکنند؟ زیرا که شما انصاف را به حنظل و ثمره عدالت را به افسنتین مبدل ساختهاید.
13 و به ناچیز شادی میکنید ومی گویید آیا با قوت خویش شاخها برای خودپیدا نکردیم؟
14 زیرا یهوه خدای لشکرهامی گوید: اینکای خاندان اسرائیل من به ضدشما امتی برمی انگیزانم که شما را از مدخل حمات تا نهر عربه به تنگ خواهندآورد.