1 این است پیام خداوند به اشعیا فرزند آموص، دربارهٔ یهودا و اورشلیم:
2 در روزهای آخر،کوهی که معبد بزرگ خداوند بر آن بنا شده،بلندترین کوه دنیا می‌شودو ملّتهای مختلف به آنجا می‌آیند،
3 و اقوام بسیار خواهند گفت:«بیایید به کوه خداوند و معبد بزرگ خدای اسرائیل برویم،او آنچه را که می‌خواهد ما انجام دهیم به ما خواهد آموخت.ما در راهی که او برگزیده است گام برمی‌داریم.زیرا خداوند در صهیون با قوم خود سخن می‌گویدو تعالیم او از اورشلیم اعلام می‌شوند.»
4 خداوند در بین اقوام جهان داوری می‌کند.اختلافات قدرتهای بزرگ را در دور و نزدیک جهان حل می‌کند.مردم از شمشیرهای خود گاوآهنو از نیزه‌های خود ارّه می‌سازند.قومی به روی قوم دیگر شمشیر نمی‌کشدو برای جنگ و خونریزی آماده نمی‌شود.
5 ای فرزندان یعقوب اکنون بیایید و در نوری که خداوند به ما می‌دهد گام برداریم.
6 ای خدا، تو قوم خود -خاندان یعقوب- را ترک کرده‌ای. زمین از جادوگریهای شرقی و فلسطینی پر شده و مردم از رسوم بیگانگان پیروی می‌کنند.
7 سرزمین آنها از طلا و نقره پر است و خزائن آنها نهایت ندارد. سرزمین آنها پر از اسب و ارّابه‌هایشان بی‌شمار است.