2 مردم اورشلیم را دلگرم کنید.به ایشان بگویید رنجهایشان به پایان رسیده،و گناهانشان بخشیده شده است.به‌خاطر گناهانشان، من آنها را کاملاً مجازات کرده‌ام.»
3 مردی فریاد می‌زند و می‌گوید:«راهی برای خداوند در بیابان باز کنید!و شاهراهی برای خدای ما در کویر آماده سازید!
4 هر درّه پر شود.و کوهها هم سطح شوند.تپّه‌ها به دشت مبدّل شوند،راههای کج راست، و راههای ناهموار، هموار خواهند شد.
5 آنگاه جلال خداوند آشکار خواهد شد،و تمام مردم آن را خواهند دید.خداوند خودش چنین گفته است.»
6 ندا کننده‌ای می‌گوید: «این را اعلام کن!»پرسیدم: «چه خبر را اعلام کنم؟»«بگو که تمام آدمیان مثل علف هستند؛و بیش از گل علف دوام ندارند.
7 وقتی به ارادهٔ خداوند باد بر آنها می‌وزد،علفها پژمرده و گُلها خشک می‌شوند.انسان مثل گیاه زودگذر است
8 آری، علفها پژمرده و گُلها می‌خشکند،امّا کلام خداوند تا ابد پایدار است.»