17 او ارتشی نیرومند-ارتشی مجهّز به ارّابه‌های جنگی و سواره‌نظام- را به سوی نابودی رهبری کرد.آنها سقوط کردند و هیچ‌وقت برنخاستند،و مثل شعلهٔ یک چراغ خاموش شدند.
18 خداوند می‌گوید:«به آنچه در قدیم رُخ داد، متّکی نباشو با خاطرات گذشته زندگی نکن.
19 به کارهای تازه‌ای که می‌کنم نگاه کن.آنها در حال وقوع هستند، تو می‌توانی آنها را هم اکنون ببینی!من راهی از داخل بیابان خواهم ساختو در آنجا نهرهای آب برایت جاری خواهم کرد.
20 وقتی نهرهای آب را در بیابان جاری سازمو آب کافی به قوم برگزیدهٔ خودم بدهم،آنگاه حتّی حیوانات وحشی نیز حرمت مرا نگاه خواهند داشت،و شغال و شترمرغها هم مرا ستایش خواهند کرد.
21 آنها قومی هستند که من برای خودم آفریدم،و آنها با سراییدن سرودها مرا ستایش خواهند کرد!»
22 خداوند می‌گوید:«ای اسرائیل تو از دست من خسته شدی،و دیگر مرا پرستش نکردی.
23 تو قربانی‌های سوختنی از گوسفندان خود به حضور من نیاوردی،و با قربانی‌های خود احترام مرا نگاه نداشتی.من با انتظار دریافت هدایا، باری بردوش تو نبودم،و با توقع سوزاندن بُخور تو را خسته نکردم.