21 خداوند می‌گوید:«ای اسرائیل، این را به‌خاطر داشته باشو به یاد بیاور که تو بندهٔ من هستی.من تو را آفریدم که بندهٔ من باشیو هیچ‌وقت تو را فراموش نمی‌کنم.
22 من گناهان تو را مثل ابر کنار زدم. به نزد من بازگرد.من همان کسی هستم که تو را نجات می‌دهد.»
23 ای آسمانها، از شادی فریاد برآورید،ای اعماق زمین صدای خود را بلند کنید.ای کوهستان‌ها و تمام درختان جنگل از شادی فریاد بزنید!خداوند، بزرگی خود را با نجات قوم خودشاسرائیل نشان داده است.
24 «من خداوند، و منجی تو هستم.من تو را آفریدم.من خداوند و آفریدگار همه چیز هستم.من به تنهایی آسمانها را گسترانیدم،و وقتی زمین را به وجود آوردم کسی به من کمک نکرد.
25 من حماقت فالگیرانو جهالت رمّالان را آشکار می‌کنم.من گفتار حکیمان را رد می‌کنمو نشان می‌دهم که حکمت آنها حماقت است.
26 امّا وقتی بندهٔ من پیشگویی‌ای می‌کند،یا وقتی من نبی‌ای می‌فرستم که خواستهٔ مرا بیان کند،من آن خواسته و آن پیشگویی‌ها را تحقّق می‌بخشم.من به اورشلیم می‌گویم که مردم بار دیگر در آن زندگی خواهند کرد،و شهرهای یهودا بار دیگر ساخته خواهد شد.آن شهرها گویی از ویرانه‌ها برخاسته‌اند.
27 با فرمان من اقیانوسها خشک می‌شوند.