10 باز هم آن تو بودی که دریا را خشکانیدیو معبری از میان آب باز کردی،تا کسانی را که می‌خواستی نجات دهی، بتوانند از آن رد شوند.
11 آن کسانی را که می‌خواهی آزاد کنی،با شادی و سرودخوانان به اورشلیم خواهند رسید.آنها تا ابد شادو برای همیشه از غم و غصّه رها خواهند بود.
12 خداوند می‌گوید:«من به شما قدرت خواهم بخشید.چرا از انسان فانی،که مثل علف صحرا زودگذر است، واهمه داری؟
13 آیا خداوندی که تو را آفریده،آسمانها را گسترانیده،و بنیاد زمین را نهاده است، فراموش کرده‌ای؟چرا باید دایماً از غضب کسانی‌که بر تو ستم می‌کنندو از دست آنها که آمادهٔ نابود ساختن تو هستند، در هراس باشی؟از غضب آنها دیگر ناراحت نخواهی بود.
14 اسیران بزودی آزاد می‌شوند.آنها غذای فراوان خواهند داشتو عمرشان طولانی خواهد بود.
15 «من خداوند، خدای تو هستم،من دریا را به جنبش می‌آورمو امواجش می‌خروشند،اسم من خداوند متعال است!
16 من آسمانها را گسترانیدمو بنیاد زمین را نهادم،من به اورشلیم می‌گویم: 'تو قوم من هستی!من تعالیم خود را به تو دادم،و با دست خودم از تو حمایت می‌کنم.'»