1 مردم در جواب می‌گویند:«چه کسی می‌توانست آنچه را که ما اکنون شنیدیم، باور کند؟چه کسی می‌توانست در تمام این چیزها قدرت خداوند را ببیند؟
2 ارادهٔ خداوند بر آن بود که بندهٔ اومثل نهالی در زمین خشک رشد کند.او نه زیبایی و نه اُبهتی داشت که مردم به او توجّه کنند،و نه جذابیّتی که توجّه دیگران را جلب کند.
3 ما او را خوار شمردیم و طرد کردیم،و او متحمّل رنج و درد شد.کسی نمی‌خواست حتّی به او نگاه کند،ما او را نادیده گرفتیم، مثل اینکه اصلاً وجود نداشت.
4 «او متحمّل مجازاتی شد که حقِّ ما بود،و او دردهایی را تحمّل کرد که می‌بایست ما تحّمل می‌کردیم.و ما پنداشتیم که درد و رنج و زحمتهای او مجازاتی از جانب خدا بود.
5 امّا به‌خاطر گناهان ما، او مجروح شدو به‌خاطر شرارتهای ما، او مضروب گردید.و به‌خاطر دردی که او متحمّل شد، شفا یافتیمو به‌خاطر ضربه‌هایی که او تحمّل کرد، سالم شدیم.
6 همهٔ ما مثل گوسفندان گمشده بودیمو هریک از ما به راه خود می‌رفت.خداوند گناه ما را به حساب او آورد،و او به جای ما متحمّل آن مجازات شد.