1 سرانجام چون دیگر طاقت نداشتیم، رضا دادیم که ما را در آتن تنها واگذارند.
2 پس تیموتائوس را که برادر ما و همکار خدا در کار انجیل مسیح است، نزدتان فرستادیم تا شما را در ایمانتان تقویت و تشویق کند،
3 تا هیچ‌کس در اثر این سختیها سست نشود، زیرا نیک می‌دانید که اینها برای ما مقرر است.
4 به‌واقع هنگامی که با شما بودیم، پیشاپیش گفتیم که آزار خواهیم دید، و همان‌گونه که آگاهید، چنین نیز شد.
5 از این رو، چون دیگر طاقت نداشتم، فرستادم تا از ایمانتان آگاهی یابم، زیرا بیم آن داشتم که آن وسوسه‌گر به نحوی شما را وسوسه کرده، و زحمات ما به هدر رفته باشد.
6 امّا اکنون تیموتائوس از نزد شما بازگشته و ما را مژده از ایمان و محبت شما آورده است. او به ما خبر داده که شما همیشه از ما به نیکی یاد می‌کنید و همان‌گونه که ما مشتاق دیدار شماییم، شما نیز شوق دیدار ما را دارید.
7 از همین رو، ای برادران، با وجود همۀ فشارها و زحماتمان، از بابت شما و ایمانتان دلگرم شده‌ایم.
8 اکنون می‌توانیم نفسی به‌راحت برآوریم، زیرا شما در خداوند استوارید.
9 امّا چگونه می‌توانیم به شکرانۀ این همه شادی که به‌خاطر شما در حضور خدای خود یافته‌ایم، او را سپاسی بسزا گوییم؟
10 ما روز و شب از دل و جان دعا می‌کنیم که باز به دیدارتان نایل شویم تا هر کاستی ایمان شما را برطرف سازیم.
11 خودِ خدا، پدر ما، و خداوند ما عیسی، راه ما را به سوی شما هموار سازد.
12 و همان‌گونه که محبت ما به شما فزونی می‌یابد، خداوند محبت شما را به یکدیگر و به همۀ مردم بسیار افزون گرداند.
13 و دلهای شما را استواری بخشد تا آنگاه که خداوند ما عیسی با همۀ مقدسان خود می‌آید، در حضور خدا، پدر ما، بی‌عیب و مقدّس باشید.