1 این است مراحل کوچ بنی‌اسرائیل هنگامی که به دست موسی و هارون، با لشکریان خود از سرزمین مصر بیرون آمدند.
2 موسی بنا به فرمایش خداوند نقطۀ آغاز سفرها را مرحله به مرحله ثبت کرد. این است مراحل کوچ ایشان بر حسب نقطۀ آغاز آنها:
3 در ماه اوّل از رَمِسیس کوچ کردند، در روز پانزدهم ماه. یک روز پس از پِسَخ، بنی‌اسرائیل در نظر تمامی مصریان با پیروزی بیرون آمدند،
4 در آن هنگام که مصریان همۀ نخست‌زادگان خود را که خداوند آنان را در میان ایشان زده بود، دفن می‌کردند. خداوند بر خدایان ایشان نیز داوری کرد.
5 پس بنی‌اسرائیل از رَمِسیس کوچ کردند و در سُکّوت اردو زدند.
6 و از سُکّوت کوچ کرده، در ایتام که کنار بیابان است، اردو زدند.
7 و از ایتام کوچ کرده، به فی‌هاحیروت که در شرق بَعَل‌صِفون است، بازگشتند و مقابل مِجدُل اردو زدند.
8 و از فی‌هاحیروت کوچ کرده، از میان دریا به بیابان عبور کردند و در بیابانِ ایتام سفر سه روز کرده، در مارَه اردو زدند.
9 و از مارَه کوچ کرده، به ایلیم آمدند؛ در ایلیم دوازده چشمۀ آب و هفتاد درخت نخل بود، و در آنجا اردو زدند.
10 و از ایلیم کوچ کرده، کنار دریای سرخ اردو زدند.
11 و از دریای سرخ کوچ کرده، در بیابان سین اردو زدند.
12 و از بیابان سین کوچ کرده، در دُفقَه اردو زدند.
13 و از دُفقَه کوچ کرده، در اَلوش اردو زدند.
14 و از اَلوش کوچ کرده، در رِفیدیم اردو زدند که در آنجا آب نبود که قوم بنوشند.
15 و از رِفیدیم کوچ کرده، در بیابان سینا اردو زدند.
16 و از بیابان سینا کوچ کرده، در قِبروت‌هَتّاوَه اردو زدند.
17 و از قِبروت‌هَتّاوَه کوچ کرده، در حَضیروت اردو زدند.
18 و از حَضیروت کوچ کرده، در ریتمَه اردو زدند.
19 و از ریتمَه کوچ کرده، در رِمّون‌فِرِص اردو زدند.
20 و از رِمّون‌فِرِص کوچ کرده، در لِبنَه اردو زدند.
21 و از لِبنَه کوچ کرده، در ریسَّه اردو زدند.
22 و از ریسَّه کوچ کرده، در قِهیلاتَه اردو زدند.
23 و از قِهیلاتَه کوچ کرده، نزد کوه شافِر اردو زدند.
24 و از کوه شافِر کوچ کرده، در حَرادَه اردو زدند.
25 و از حَرادَه کوچ کرده، در مَقهیلوت اردو زدند.
26 و از مَقهیلوت کوچ کرده، در تاحَت اردو زدند.
27 و از تاحَت کوچ کرده، در تارَح اردو زدند.
28 و از تارَح کوچ کرده، در میتقَه اردو زدند.
29 و از میتقَه کوچ کرده، در حَشمونَه اردو زدند.
30 و از حَشمونَه کوچ کرده، در مُسیروت اردو زدند.
31 و از مُسیروت کوچ کرده، در بِنی‌یَعَقان اردو زدند.
32 و از بِنی‌یَعَقان کوچ کرده، در حورهاجِدجاد اردو زدند.
33 و از حورهاجِدجاد کوچ کرده، در یُطباتا اردو زدند.
34 و از یُطباتا کوچ کرده، در عَبرونَه اردو زدند.
35 و از عَبرونَه کوچ کرده، در عِصیون‌جِبِر اردو زدند.
36 و از عِصیون‌جِبِر کوچ کرده، در بیابان صین که قادِش باشد، اردو زدند.
37 و از قادِش کوچ کرده، نزد کوه هور، در سرحد سرزمین اَدوم اردو زدند.
38 هارونِ کاهن بنا به فرمایش خداوند از کوه هور بالا رفت و در آنجا، در چهلمین سالِ خروج بنی‌اسرائیل از سرزمین مصر، در نخستین روزِ ماه پنجم، درگذشت.
39 هارون صد و بیست و سه ساله بود که در کوه هور وفات یافت.
40 پادشاه کنعانیِ عَراد که در نِگِب در سرزمین کنعان ساکن بود، از آمدن بنی‌اسرائیل آگاهی یافت.
41 پس، آنها از کوه هور کوچ کرده، در صَلمونَه اردو زدند.
42 و از صَلمونَه کوچ کرده، در فونون اردو زدند.
43 و از فونون کوچ کرده، در اوبوت اردو زدند.
44 و از اوبوت کوچ کرده، در عیِه‌عَباریم در قلمرو موآب اردو زدند.
45 و از عییم کوچ کرده، در دیبون‌جاد اردو زدند.
46 و از دیبون‌جاد کوچ کرده، در عَلمون‌دِبلاتایِم اردو زدند.
47 و از عَلمون‌دِبلاتایِم کوچ کرده، در کوههای عَباریم در مقابل نِبو اردو زدند.
48 و از کوههای عَباریم کوچ کرده، در همواریهای موآب، نزد اردن، و مقابل اَریحا اردو زدند؛
49 آنان در کنار اردن، از بِیت‌یِشیموت تا آبِل‌شِطّیم در همواریهای موآب اردو زدند.
50 خداوند موسی را در همواریهای موآب، نزد اردن، مقابل اَریحا، خطاب کرده، گفت:
51 «بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: چون از اردن عبور کرده، به سرزمین کنعان بروید،
52 تمامی ساکنان آن سرزمین را از برابر خود بیرون برانید و تمامی تندیسها و تمثالهای ریخته‌شدۀ ایشان را نابود کرده، همۀ مکانهای بلندشان را ویران سازید.
53 و آن سرزمین را به تصرف درآورده، در آن ساکن شوید، زیرا من آن را به شما داده‌ام تا مالک آن باشید.
54 آن سرزمین را بر حسب طایفه‌های خود به حکم قرعه وارث گردید؛ به قبیلۀ بزرگتر، میراثی بزرگتر بدهید و به قبیلۀ کوچکتر، میراثی کوچکتر. هر جا که قرعۀ کسی بدان افتَد، آنجا از آن او باشد. بر حسب قبایل اجدادی خود زمین را به میراث یابید.
55 اما اگر ساکنان آن سرزمین را از برابر خود بیرون نرانید، کسانی که از ایشان باقی می‌گذارید، در چشمان شما خار و در پهلوهایتان تیغ خواهند بود. آنها در سرزمینی که در آن ساکن می‌شوید، باعث زحمت شما خواهند بود.
56 آنگاه با شما همان خواهم کرد که می‌خواستم با ایشان کنم!»