15 آنگاه به‌یقین روی خود را بی‌عیب بر خواهی افراشت،و پایدار شده، نخواهی ترسید.
16 مشقّت خویش را از یاد خواهی برد،و آن را چون آبِ رفته به یاد خواهی آورد.
17 زندگی برایت روشن‌تر از روشنایی نیمروز خواهد بود،و تاریکی برایت همچون بامدادان.
18 احساس امنیت خواهی کرد، زیرا که امید داری؛به اطراف خواهی نگریست، و در امنیت خواهی آرَمید.
19 خواهی آرَمید و کسی هراسانت نخواهد ساخت،و بسیاری تو را تملّق خواهند گفت.
20 اما چشمان شریران تار خواهد شد؛هیچ راه گریزی برای آنها نخواهد بود،و امیدشان جان دادنِ ایشان خواهد بود.»