4 «مضحکۀ دوستان گشته‌ام،من که به درگاه خدا فریاد برآوردمو او مستجابم فرمود؛آری، مَن که پارسا و بی‌عیبم،مضحکه گشته‌ام!
5 شخص آسوده، بر مصیبت به دیدۀ حقارت می‌نگرد،آماده برای کسانی که پایشان می‌لغزد.
6 در خیمه‌های راهزنان صلح و سلامت حکمفرماست،و آنان که خدا را به خشم می‌آورند ایمن هستند،هم‌آنان که خدای خویش را بر دستانشان حمل می‌کنند!
7 «اما حال از جانوران بپرس تا تو را بیاموزند،و از پرندگان آسمان، تا به تو بگویند؛
8 با زمین سخن بگو تا تعلیمت دهد،و بگذار ماهیان دریا به تو خبر رسانند.
9 کیست که از این همه درنیابدکه دست خداوند آنها را به جا آورده است؟
10 جانِ جمیع زندگان در دست اوست،و نَفَسِ تمامی افراد بشر.