7 به خستگان آب ندادی،و نان از گرسنگان دریغ داشتی.
8 پنداشتی که قدرتمندانْ زمین را تصاحب می‌کنند،و بلندمرتبگان در آن زیست می‌نمایند.
9 بیوه‌زنان را تهی‌دست روانه کردی،و بازوی یتیمان شکسته شد.
10 از این روست که دامها از هر سو احاطه‌ات کرده،و وحشت به ناگاه تو را درگرفته است،
11 که تاریکی نمی‌گذارد چیزی ببینی،و سِیلْ تو را می‌پوشانَد.
12 «آیا خدا در جایهای رفیع آسمان نیست؟ببین بلندترین ستارگان چه رفیع‌اند!
13 و تو می‌گویی: ”خدا چه می‌داند؟آیا می‌تواند از میانِ تاریکیِ غلیظ داوری کند؟