1 «از این نیز دل من می‌لرزد،و از جای خود برمی‌جهد.
2 به غرش صدایش به‌دقّت گوش فرا دهید،به نعره‌ای که از دهانش برمی‌آید.
3 آذرخشِ خود را زیر تمامی آسمان می‌فرستد،و برقِ خود را تا به کرانهای زمین گسیل می‌دارد.
4 پس از آن صدای غرش او به گوش می‌رسد؛او با صدای پرشکوهش رعد می‌دهد؛آنگاه که آوازش شنیده شد،دیگر برق را به تأخیر نمی‌اندازد.
5 خدا به آواز خود رعدهای شگفت‌انگیز می‌دهد،و کارهای عظیم می‌کند که از درکشان ناتوانیم.