5 خدا به آواز خود رعدهای شگفت‌انگیز می‌دهد،و کارهای عظیم می‌کند که از درکشان ناتوانیم.
6 به برف می‌گوید: ”بر زمین بیفت“،و به رگبار که: ”به شدّت ببار“.
7 دستِ هر انسان را بازمی‌دارد،تا جمیع آدمیان اعمال او را بدانند.
8 آنگاه وحوش به لانه‌های خود می‌روند،و در بیشه‌های خود می‌مانند.
9 تندباد از حجرۀ خود بیرون می‌آید،و سرما از بادهایی که به قوّت می‌وزد.
10 از دَمِ خدا یخ بسته می‌شود،و سطح آبها منجمد می‌گردد.
11 ابرها را از رطوبت آکنده می‌سازد،و برقِ خود را به وسیلۀ آنها می‌پراکنَد.