14 در روز به تاریکی میخورند،و به وقتِ ظهر چون شبْ کورمال راه میروند.
15 اما نیازمندان را از شمشیرِ دهان ایشان میرهانَد،و آنان را از دست زورمندان نجات میبخشد.
16 پس برای بینوایان امید هست،و ظلمْ دهان خویش فرو میبندد.
17 «خوشا به حالِ آن که خدا تأدیبش کند؛پس تأدیب قادر مطلق را خوار مشمار.
18 زیرا او مجروح میسازد، اما التیام نیز میدهد؛زخمی میکند، اما دستش شفا نیز میبخشد.
19 تو را از شش بلا خواهد رهانید،و در هفت بلا، گزندی به تو نخواهد رسید.
20 در قحطی تو را از مرگ فدیه خواهد داد،و در جنگ، از دمِ شمشیر.