14 «شخص نومید سزاوار محبت دوست خویش است،حتی اگر ترسِ قادر مطلق را ترک گفته باشد.
15 اما برادرانِ من همچون رودهای فصلی فریبکارند،همچون رودهایی که فقط برای مدتی روان میشوند،
16 که به سبب یخ، سیهفامند،و برف در اندرونشان پنهان است،
17 اما در فصول خشک بخار میشوند،و در گرما از مکان خود ناپدید میگردند.
18 کاروانها مسیر خود را تغییر میدهند،و به بیابانِ بیآب و علف درمیآیند و هلاک میگردند.
19 کاروانیانِ تیما نگریستند،قافلههای صَبا به امید آن بودند.
20 ایشان از اطمینان خویش سرافکنده شدند؛به آنجا رسیدند و شرمنده گشتند.