15 بر خانۀ خویش تکیه می‌زند، اما خانه تاب نمی‌آورَد.آن را به چنگ می‌گیرد، اما قائم نمی‌ماند.
16 او بسان گیاهی است سرسبز در برابر آفتاب،که شاخه‌هایش را در سرتاسر باغِ خود می‌گسترد.
17 ریشه‌هایش لابه‌لای توده‌های سنگ تنیده می‌شود،و خانه‌ای را در میان سنگها جستجو می‌کند.
18 اما چون از جای خود ریشه‌کن شود،آن مکان، او را انکار کرده، خواهد گفت:”هرگز تو را ندیده‌ام.“
19 آری، شادیِ طریقِ او همین است،و دیگران از دل خاک سَر بر خواهند کرد.
20 «به‌یقین خدا مرد بی‌عیب را طرد نخواهد کرد،و دست بدکاران را تقویت نخواهد نمود.
21 او دیگر بار دهانت را از خنده پر خواهد ساخت،و لبانت را از فریاد شادمانی.