1 این است برکتی که موسی، مَرد خدا، پیش از آنکه چشم از جهان فرو بندد بدان بنی‌اسرائیل را برکت داد.
2 او چنین گفت:«خداوند از سینا آمدو از سِعیر بر آنان طلوع فرمود.او از کوه فاران درخشید،و از نزد کرورهای قُدسیان آمد،و در دست راست خویش برایشان شریعتی آتشین داشت.
3 «براستی قوم خود را دوست می‌دارد،همۀ مقدسانش در دست اویند؛نزد پاهایش نشسته،از کلام او بهره‌مند می‌شوند.
4 موسی به ما شریعتی امر فرمود،که میراث جماعت یعقوب است.
5 خداوند در یِشورون پادشاه شد،آنگاه که سران قوم گِرد آمدند،همراه با همۀ قبیله‌های اسرائیل.
6 «رِئوبین زنده بمانَد و نمیرد،و شمار مردانش کم نباشد.»
7 و این است آنچه دربارۀ یهودا گفت:«ای خداوند، صدای یهودا را بشنو،و او را به قومش برسان.به دستان خود برای خویشتن می‌جنگد؛در برابر دشمنانش یاور او باش.»
8 دربارۀ لاوی گفت:«تُمّیم خود را به لاوی ده،و اوریم خود را به مرد سرسپرده‌ات؛که او را در مَسَّه آزمودی،و نزد آبهای مِریبَه با او مجادله کردی.
9 او دربارۀ پدر و مادر خویش گفت:”توجهی به ایشان ندارم“؛برادرانش را برادر نشمرد،و به فرزندانش بی‌اعتنا بود.اما کلام تو را به جا آورد،و عهد تو را نگاه داشت.
10 قوانین تو را به یعقوب تعلیم خواهد داد،و شریعت تو را به اسرائیل.بخور به حضور تو خواهد آورد،و قربانیهای تمام‌سوزِ کامل بر مذبحت تقدیم خواهد کرد.
11 ای خداوند، اموال او را برکت ده،و عمل دستانش را بپذیر.بشکن کمر آنان را که بر ضد او برمی‌خیزند،کمر نفرت‌کنندگانش را تا دیگر برنخیزند.»
12 دربارۀ بِنیامین گفت:«محبوب خداوند نزد او به امنیت ساکن می‌شود؛خدا او را تمامی روز احاطه می‌کند،و او در میان کتفهایش قرار می‌یابد.»
13 دربارۀ یوسف گفت:«سرزمینش از خداوند برکت یابد،از بهترین نعمتهای آسمان، و شبنم،از آبهای ژرف در زیرِ زمین؛
14 از بهترین محصولات آفتاب،و از بهترین حصاد ماهها؛
15 از بهترین نعماتِ کوههای کهن،و از بهترین محصولات تَلهای جاویدان،
16 از نفایس زمین و پری آن،و از لطف آن که در بوته ساکن بود.باشد که این همه بر سر یوسف فرود آید،بر تارکِ سرِ آن که سرورِ برادران خود باشد.
17 گاوِ نخست‌زاده است او، و پر از شکوه،شاخهای‌گاو وحشی را مانَد شاخهای او؛با آنها قومها را خواهد زد،همگی ایشان را تا به اقصای زمین.آنان ده هزارانِ اِفرایِم‌اند،و هزارانِ مَنَسی.»
18 و دربارۀ زِبولون گفت:«ای زِبولون، در بیرون رفتنت شادمان باش،و ای یِساکار، در خیمه‌های خویش شادی کن.
19 قومها را به کوه خویش فرا خواهند خواند،قربانیهای شایسته در آنجا تقدیم خواهند کرد؛زیرا وفور نعمت دریا را خواهند مکید،و گنجهای نهان در میان ریگها را.»
20 و دربارۀ جاد گفت:«متبارک باد آنکه جاد را وسعت می‌بخشد!جاد همچون شیر کمین می‌کند،و بازو و تارَکِ سر را می‌درد.
21 بهترین زمین را برای خود فراهم آورد،زیرا در آنجا سهم یک حاکم به او اختصاص یافته بود؛او با رؤسای قوم آمد،و با اسرائیل عدالت خداوند و داوریهای او را به جای آورد.»
22 و دربارۀ دان گفت:«دان شیربچه‌ای است که از باشان می‌جهد.»
23 و دربارۀ نَفتالی گفت:«ای نَفتالی که از لطف خداوند سرشار و از برکاتِ وی آکنده‌ای،مغرب و جنوب را به تصرف آور!»
24 و دربارۀ اَشیر گفت:«اَشیر بیش از همۀ پسران برکت یابد؛باشد که محبوبترین در میان برادرانش باشد،و پای خویش را در روغن فرو برد.
25 پشت‌بندهای تو از آهن و برنج خواهد بود،و در تمامی روزهایت نیرومند خواهی بود.
26 «ای یِشورون، کسی چون خدا نیست،که سوار بر آسمانها به یاری‌ات بشتابد،سوار بر ابرها، در کبریایی خویش.
27 خدای ازلی مخفیگاه توست،و زیر تو بازوان جاودانی است.او دشمن را از برابر تو خواهد راند،و خواهد گفت: ”هلاک کن.“
28 پس اسرائیل در امنیت به سر خواهد برد،چشمۀ یعقوب به تنهایی،در سرزمین غله و شراب،که آسمانش شبنم می‌باراند.
29 خوشا به حال تو ای اسرائیل!کیست مانند تو؟ای قومِ نجات یافته به دست خداوند!او سپرِ اعانت و شمشیرِ ظفر توست.دشمنان تو مطیع تو خواهند شدو تو بر پشت آنها پا خواهی نهاد.»