1 گرد آیید!ای قوم بی شرم و حیا، گرد آیید!
2 پیش از آنکه حکم اجرا شودو آن روز چون کاه درگذرد؛پیش از آنکه آتش خشم خداوند بر شما فرود آید،پیش از آنکه روز خشم خداوند بر شما نازل شود.
3 ای همۀ حلیمانِ زمین خداوند را بجویید،ای که قوانین او را به جا می‌آورید؛پارسایی را بجویید، و هم فروتنی را،شاید که در روز خشم خداوند پنهان داشته شوید.
4 زیرا غزه متروک خواهد شد،و اَشقِلون ویران؛اَشدود در نیمروز بیرون رانده خواهد شد،و عِقرون ریشه‌کن خواهد گردید.
5 وای بر شما ای ساحل‌نشینان،ای قوم کِریتیان!کلام خداوند بر ضد شماست،ای کنعان، ای سرزمین فلسطینیان؛من تو را چنان هلاک خواهم کردکه دیگر کسی در تو ساکن نخواهد بود.
6 ساحل دریا چراگاه خواهد شد،با سرپناه‌ها برای شبانان و آغلها برای گوسفندان.
7 ساحل دریا از آنِ باقیماندگان خاندان یهودا خواهد بود،که در آنجا خواهند چرید،و شبانگاهان در خانه‌های اَشقِلون خواهند آرمید.زیرا یهوه خدایشان به یاری ایشان خواهد آمد،و سعادت گذشته را بدیشان باز خواهد گردانید.
8 «اهانتهای موآب را شنیده‌امو توهینهای عَمّونیان را،که چگونه قوم مرا دشنام می‌گویندو علیه مرزهای ایشان فخر می‌فروشند.»
9 از این رو خداوند لشکرها،خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید:«به حیات خودم قسم که موآب همچون سُدوم خواهد شد،و عَمّونیان همچون عَمورَه؛سرزمینی پر از علفهای هرزو گودالهای نمک و ویرانی ابدی.باقیماندگان قوم من ایشان را غارت خواهند کرد،و بازماندگان ملت من ایشان را به تصرف در خواهند آورد.»
10 این است نصیب ایشان در ازای غرورشان،زیرا قومِ خداوندِ لشکرها را ناسزا گفتندو بر ایشان فخر فروختند.
11 خداوند بر ضد آنان مَهیب خواهد بود،زیرا تمامی خدایان جهان را زایل خواهد ساخت،و همۀ سواحل قومها، هر یک در جای خود،او را پرستش خواهند کرد.
12 و شما نیز ای کوشیان،به دم شمشیر من کشته خواهید شد.
13 او دست خود را بر شمال دراز خواهد کردو آشور را نابود خواهد ساخت؛او نینوا را به ویرانه‌ای بدل خواهد کرد،به ویرانه‌ای خشک همچون بیابان.
14 گله‌ها در میانش خواهند آرمید،و همه گونه جانور وحشی.حتی جغد و بوم بر سر ستونهایش منزل خواهند گرفت،و صدای آوازشان از پنجره‌ها به گوش خواهد رسید؛ویرانی بر آستان آن خواهد بود،زیرا چوبهای سرو آزادش برهنه خواهد شد.
15 این است شهر شادمانی که در امنیت می‌زیست،و با خود می‌گفت: «من هستم و جز من نیست.»حال، چگونه ویران شدهو استراحتگاه جانوران گشته است!هر که از آن می‌گذرد،انگشت به دهان مانده، سر خویش تکان خواهد داد.