1 پس ایشان صندوق خدا را آورده، آن را در خیمه‌ای که داوود برای آن بر پا کرده بود نهادند، و قربانیهای تمام‌سوز و قربانیهای رفاقت به حضور خدا تقدیم کردند.
2 چون داوود از گذراندن قربانیهای تمام‌سوز و قربانیهای رفاقت فارغ شد، قوم را در نام خداوند برکت داد.
3 او سپس به هر یک از تمامی اسرائیلیان، از زن و مرد، یک قرص نان، یک تکه گوشت و یک قرص کشمش داد.
4 او برخی از لاویان را تعیین کرد تا پیش روی صندوق خداوند خدمت کنند، و یهوه خدای اسرائیل را خوانده، او را سپاس گویند و بستایند.
5 آساف رئیس بود، زکریا دوّم، و سپس یِعیئیل، شِمیراموت، یِحیئیل، مَتّیتیا، اِلیاب، بِنایا، عوبیداَدوم، و یِعیئیل، که چنگ و عود می‌نواختند؛ آساف نیز سنجها را به صدا درمی‌آورد.
6 بِنایا و یَحَزیئیل نیز که کاهن بودند، پیوسته در برابر صندوق عهد خدا شیپور می‌نواختند.
7 در آن روز داوود نخست مقرر داشت که این سرود شکرگزاری به دستِ آساف و برادرانش برای خداوند سراییده شود:
8 خداوند را سپاس گویید،و نام او را بخوانید!ملتها را از اَعمال او باخبر سازید.
9 او را بسرایید و برایش سرود ستایش بخوانید!همۀ کارهای شگفتش را بازگویید!
10 در نام قدوس او فخر کنید؛دل جویندگان خداوند شادمان گردد!
11 خداوند و قوّت او را بطلبید؛پیوسته جویای روی او باشید!
12 عجایبی را که به عمل آورده است، یاد بدارید،آیات او و داوریهای دهانش را.
13 ای نسل خادم او اسرائیل،ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ اویید!
14 اوست یهوه خدای ما!داوریهای او در تمام جهان است!
15 عهد خود را تا به ابد یاد می‌دارد،کلامی را که فرموده است، تا هزاران پشت؛
16 عهدی را که با ابراهیم بست،و سوگند خود را به اسحاق!
17 آن را چون فریضه‌ای برای یعقوب استوار فرمود،و چون عهدی جاودان برای اسرائیل.
18 گفت: «به تو سرزمین کنعان را خواهم بخشید،تا قلمروِ میراث شما شود.»
19 آنگاه که شمارشان اندک بود،و انگشت‌شمار بودند و در آنجا غریب،
20 آنگاه که از قومی به قوم دیگر آواره بودند،و از مملکتی به ملت دیگر،
21 نگذاشت کسی بر ایشان ظلم روا دارد،بلکه پادشاهان را به خاطر ایشان توبیخ کرده، گفت:
22 «دست خود را بر مسیحان من دراز مکنید،و انبیای مرا آزار مرسانید!»
23 ای تمامی زمین، برای خداوند بسرایید؛روز به روز نجات او را بشارت دهید!
24 جلال او را در میان ملتها بازگویید،و اعمال شگفتش را در میان همۀ قومها!
25 زیرا خداوند بزرگ است و به‌غایت شایان ستایش؛از او می‌باید ترسید، بیش از همۀ خدایان.
26 زیرا همۀ خدایانِ قومها، بتهای بی‌ارزشند،اما خداوند آسمانها را بساخت.
27 فرّ و شکوه به حضور وی است،و توانایی و شادی در مکان سکونت وی.
28 ای طوایفِ قومها، وصف خداوند را بگویید!وصفِ جلال و قوّت خداوند را بگویید!
29 وصفِ جلال نام خداوند را بگویید!هدیه بیاورید و به حضور او بیایید!خداوند را در فرّ قدوسیتش بپرستید!
30 ای تمامی زمین، از حضور او بلرزید!آری، جهان مستحکم است و جنبش نخواهد خورد.
31 آسمان شادی کند و زمین به وجد آید؛باشد که در میان قومها بگویند، «خداوند پادشاهی می‌کند!»
32 دریا و هرآنچه آن را پر می‌سازد، غرّش کند؛صحرا و هرآنچه در آن است، به وجد آید.
33 آنگاه درختان جنگل پیش روی خداوند بانگ شادی بر خواهند آورد،زیرا که می‌آید تا زمین را داوری کند.
34 خداوند را سپاس گویید زیرا که نیکوست،و محبتش تا ابدالآباد است.
35 گویید: «ای خدای نجات ما، نجاتمان ده،از میان قومها ما را گرد آور و رهاییمان ده،تا نام قدوس تو را سپاس گوییمو در ستایش تو فخر کنیم.
36 متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل،از ازل تا ابدالآباد.»آنگاه تمامی قوم گفتند: «آمین!» و خداوند را ستایش کردند.
37 سپس داوود، آساف و برادرانش را آنجا پیش صندوق عهد خداوند گذاشت تا بر حسب نیازهای روزانه، پیوسته پیش صندوق خدمت کنند؛
38 و نیز عوبیداَدوم و شصت و هشت تن از خویشانش را. عوبیداَدوم پسر یِدوتون، و حوسَه، محافظ دروازه‌ها بودند.
39 نیز داوود، صادوقِ کاهن و برادرانش را که کاهن بودند پیش مسکنِ خداوند، در مکان بلندِ واقع در جِبعون گذاشت
40 تا پیوسته، صبحگاه و شامگاه، قربانیهای تمام‌سوز بر مذبح قربانی تمام‌سوز تقدیم کنند، بنا بر آنچه در شریعت خداوند که آن را به اسرائیل امر فرموده بود، نوشته شده است.
41 همراهِ ایشان، هیمان و یِدوتون و سایر برگزیدگانی بودند که نام برده شده بودند تا خداوند را سپاس گویند، «زیرا که محبتش تا ابدالآباد است».
42 هیمان و یِدوتون وظیفۀ نواختن کَرِنا و سنج و آلات موسیقی برای سرودهای خدا را بر عهده داشتند. پسران یِدوتون کنار دروازه قرار داده شده بودند.
43 آنگاه تمامی قوم روانه شده، هر یک به خانه‌های خود رفتند؛ داوود نیز بازگشت تا اهل خانه‌اش را برکت دهد.