10 Oír atáid iomad do dháoinibh easúmhla ann labhras go diomhaoin agus na mealltóiridh, go háirighe an luchd atá don timchillghearradh:
11 Dár ab éigean a mbéul do stopadh, dream chuireas tighthe go huilidhe fá chéile, ag teagusg neitheann nach cóir, do ghrádh eudála néamhghloine.
12 A dubhairt neach áirighe dhíobh féin, a bhfáidh díleas féin, Bréugairigh do ghnáth na Crétánuigh, droch ainmhinteadha, builg fhallsa.
13 As fíor an fháidhnuisese. Uime sin spreag íad go géur, chum a mbeith diongmhálta sa gcreideamh;
14 Agus gan aire do thabhairt do sgéuluibh fábhuill na Níuduigheadh, agus daitheantuibh dáoineadh, atá ar niompógh on bhfírinne.
15 Atáid na huile neithe go deimhin glan don druing atá glan: achd don druing atá salach agus gan chreideamh ni bhfuil éinní glan; achd fós atá a ninntinn agus a ccoinnsías salach.
16 Admhuighid síad eólas do bheith aca air Dhía; gidheadh séunuid a ngníomharthuibh é, ar mbeith dhóibh adhfhúathmhar, easúmhal, agus mearuighthe a dtáobh gach uile dhéaghoibbre.