3 Yehuda wus ditinggal dening kang padha ngenggoni,marga saka sangsara lan saka abote anggone dikawulakake;saiki dumunung ing antarane para bangsa,ewadene ora bisa oleh katentreman;sapa bae kang nempuh bisa ngejegiing mangsa nemahi karubedan.
4 Dalan-dalan kang anjog ing Sion kebak prihatin,marga ora ana kang padha nekani riyaya,gapurane sepi nyenyet kabeh,para imame padha ngesah,para prawane padha sedhih,dene Sion dhewe pepes atine.
5 Para mungsuhe padha nguwasani,lan satrune padha seneng-seneng.Pranyata Sion diganjar kasusahan dening Pangeran Yehuwah,marga akeh panerake;anak-anake padha lumaku ana ing ngarepe satrunekayadene tawanan.
6 Putri ing Sion wus koncatankamulyane kabeh,para pemimpine padha kaya menjangankang ora nemu panggonan kanggo nyenggut;nglentroh anggone lumaku,ana ing ngarepe kang ngoyak-oyak.
7 Ing dinane kasangsaran lan kasusahanYerusalem kelinganmarang sakehing raja-branakang dadi duweke dhek biyen;nalika wonge katelukake dening mungsuh,lan ora ana kang mitulungi,para satrune padha nyawang lan padha gumuyu,marga saka karusakane.
8 Yerusalem banget anggone gawe dosa,satemah kaanane najis;kabeh kang biyen padha ngajeni, saiki padha ngremehake,marga weruh anggone kawudan;Yerusalem dhewe sambat-sambatkambi mungkur.
9 Kanajisane kelet ing poncoting jubahe,wus ora mikir bab bakal wekasane,anggone tiba kanteb banget,ora ana wong kang nglipur.“Dhuh Yehuwah, mugi karsaa mirsani kasangsaran kawula,margi pun mengsah ngegungaken badanipun piyambak.”