6 Putri ing Sion wus koncatankamulyane kabeh,para pemimpine padha kaya menjangankang ora nemu panggonan kanggo nyenggut;nglentroh anggone lumaku,ana ing ngarepe kang ngoyak-oyak.
7 Ing dinane kasangsaran lan kasusahanYerusalem kelinganmarang sakehing raja-branakang dadi duweke dhek biyen;nalika wonge katelukake dening mungsuh,lan ora ana kang mitulungi,para satrune padha nyawang lan padha gumuyu,marga saka karusakane.
8 Yerusalem banget anggone gawe dosa,satemah kaanane najis;kabeh kang biyen padha ngajeni, saiki padha ngremehake,marga weruh anggone kawudan;Yerusalem dhewe sambat-sambatkambi mungkur.
9 Kanajisane kelet ing poncoting jubahe,wus ora mikir bab bakal wekasane,anggone tiba kanteb banget,ora ana wong kang nglipur.“Dhuh Yehuwah, mugi karsaa mirsani kasangsaran kawula,margi pun mengsah ngegungaken badanipun piyambak.”
10 Si satru gumrageh tanganemarang raja-branane Yerusalem kabeh,malah Yerusalem ndeleng para bangsaanggone padha lumebu ing papan pasucene,mangka Paduka, dhuh Yehuwah, sampun ngawisi tiyang-tiyang punika,boten kenging lumebet ing pasamuwan Paduka.
11 Wong saisine Yerusalem kabeh padha sambat-sambat,padha golek roti;raja-branane diijolake pangan,kanggo nyambung uripe.“Dhuh Yehuwah, mugi karsaa mirsani,dene samanten kanisthan kawula.
12 Heh kowe kang padha liwat,apa kowe ora padha mreduli?Sawangen lan tamatna, apa ana kasusahan kayakang ditandukake dening Pangeran Yehuwah marang aku,supaya aku nandhang sedhih banget,nalika bebendune mulad-mulad?