13 Iku kelakon mangkono marga saka dosane para nabinelan pialane para imame,kang padha ngwutahake getihe wong kang ora luput,kang ana ing satengahe.
14 Padha nuk-nukan kaya wong tuna-netraana ing lurung-lurung,najis dening getih, nganti wong ora bisanggepok marang sandhangane.
15 Paha dielokake: “Sumingkir, najis.Sumingkir, sumingkir, aja nggepok!”,nuli padha lunga lan nglambrang; para bangsa banjur padha ngucap:“Iku padha ora kena manggon ana ing kene maneh!”
16 Pangeran Yehuwah piyambak mbuyarake wong-wong mau,bakal ora diudaneni maneh.Para imam padha ora diajenidalah para wong tuwa iya ora diwelasi.
17 Mripatku tansah ngarep-arep pitulungan,nanging tanpa guna;saka menara pajagan olehku ngarep-arepmarang bangsa kang ora bisa mitulungi.
18 Wong-wong mau padha ndingkik lakuku,nganti aku padha ora bisa metu ing alun-alunku;wus ndungkap ajalku, wus puput uripku,aku wus padha tekan ing wekasaning uripku.
19 Kang padha ngoyak-oyak akurikate ngungkuli manuk garudha ing awang-awang,aku padha diburu ana ing gunung-gunung,lan dicegat ana ing pasamunan.