20 Sira nggambara dalan kang kanggo liwat pedhang mau anggone banjur nglawan Raba, kutha-karajane bani Amon lan nglawan Yehuda, marang beteng Yerusalem.
21 Amarga ratu ing Babil bakal ana ing dalan simpangan kono, yaiku ing wiwitane dalan loro mau, prelu arep nindakake patenungan. Panahe dikrocok, terafim dijaluki pituduh lan atining kewan katiti-priksa.
22 Tangane tengen banjur oleh panah patenungan tumrap Yerusalem: swarane wong kang mateni lan ngucapake pekik pertempuran supaya keprungua lan nuli masang totog-totog gapura sarta ngundhug-undhug lemah minangka tembok pangepungan tuwin ngedegake beteng pangepungan.
23 Nanging tumrap wong-wong mau, iku kaaranan patenungan apus-apusan, sanadyan padha nglairake sumpah kang dakik-dakik, nanging wong iku eling marang kaluputane wong mau, mulane banjur padha dicekel.
24 Awit saka iku -- mangkono pangandikane Pangeran Yehuwah: Ing sarehne anggonira padha nglakoni kaluputanira iku njalari banjur kelingan marga saka kawiyake panerakira iku, satemah dosa-dosanira ing sajrone sakehing panggawenira tumuli padha kasumurupan, ing sarehne sira banjur padha dadi kelingan maneh, mulane sira bakal padha dicekel kalawan kekerasan.
25 Anadene sira, he ratu ing Israel, wong duraka kang ala, kang wus tumeka ing titimangsanira tampa pangadilan kang wekasan,
26 mangkene pangandikane Pangeran Yehuwah: Serbanira sira singkirna lan mbuwanga makuthanira! Kaanan saiki iki ora ana kang tetep, kang endhek kadhuwurake, kang dhuwur kudu kaendhekake.