4 manawa ana wong kang pancen krungu swaraning slompret iku, nanging emoh dielingake, satekane pedhang mau, dheweke mesthi kasirnakake sarta getihe tumempuh marang awake dhewe.
5 Krungu swaraning slompret, nanging emoh dielingake, getihe tumempuh marang awake dhewe. Saupama gelem dielingake, nyawane slamet.
6 Nanging manawa prajurit jaga mau sumurup tekaning pedhang, mangka ora banjur ngunekake slompret, dadine bangsane ora dielingake, satekane pedhang mau, nuli ana wong panunggalane kang disirnakake, sanadyan wong iki mati marga saka kaluputane, nanging Ingsun bakal mundhut tanggung jawab bab nyawane wong iku marang kang jaga mau.
7 Dene sira, he, anaking manungsa, sira Sundadekake penjagane para turune Israel. Samangsa sira krungu pangandikaningSun, wong-wong iku padha elingna atas asmaningSun.
8 Manawa Ingsun ngandika marang wong duraka: He, wong duraka, sira mesthi mati -- sira ora kandha apa-apa kanggo ngelingake wong duraka iku supaya mratobat, -- wong iku mati marga saka kaluputane, nanging Ingsun mundhut tanggung-jawab bab nyawane marang sira.
9 Nanging manawa sira ngelingake wong duraka iku supaya mratobat, nanging emoh mratobat, wong iku bakal mati marga saka durakane, nanging nyawanira slamet.
10 Sabanjure sira, he anaking manungsa sira tutura marang para turune Israel: Sira padha celathu mangkene: Panerak lan dosaku wus tumempuh marang aku kabeh, satemah aku padha tiwas; kapriye anggonku padha bisa lestari urip?