27 ជាការប្រពៃណាស់ដែលមនុស្សទទួលការលត់ដំតាំងពីក្មេងទៅ។
28 ពេលណាព្រះអង្គធ្វើទោសយើងត្រូវអង្គុយយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ដាច់ឡែកតែឯង
29 ហើយក្រាបចុះ អោនមុខដល់ដីធ្វើដូច្នេះ ប្រហែលជាមានសេចក្ដីសង្ឃឹម។
30 ត្រូវបែរថ្ពាល់ឲ្យគេទះនិងទ្រាំឲ្យគេជេរប្រមាថចុះ
31 ដ្បិតព្រះអម្ចាស់មិនបោះបង់ចោលយើងរហូតឡើយ។
32 ទោះបីព្រះអង្គដាក់ទោសក្ដីព្រះអង្គនៅតែអាណិតមេត្តាដដែលដ្បិតព្រះហឫទ័យសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គធំពន់ពេកក្រៃ។
33 ព្រះអង្គមិនសប្បាយព្រះហឫទ័យនឹងដាក់ទោស ឬធ្វើទណ្ឌកម្មមនុស្សម្នាទេ។