47 យើងខ្ញុំជួបប្រទះតែគ្រោះកាចការភ័យខ្លាច និងការវិនាសអន្តរាយ។
48 ទឹកភ្នែកខ្ញុំហូរដូចទឹកស្ទឹងព្រោះតែមហន្តរាយនៃប្រជាជនរបស់ខ្ញុំ។
49 ទឹកភ្នែកខ្ញុំហូរឥតឈប់ឈរនិងឥតស្រាកស្រាន្ត
50 រហូតទាល់តែព្រះអម្ចាស់ទតឃើញពីស្ថានបរមសុខ។
51 ចិត្តខ្ញុំសោកសៅអាណិតស្រីក្រមុំទាំងប៉ុន្មាននៅក្នុងក្រុងរបស់ខ្ញុំ។
52 អស់អ្នកដែលតាំងខ្លួនជាសត្រូវរបស់ខ្ញុំដោយឥតហេតុផលដេញតាមប្រហារខ្ញុំ ដូចតាមបាញ់សត្វស្លាប។
53 ពួកគេបោះខ្ញុំក្នុងអណ្ដូងរួចយកថ្មគ្របពីលើ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំថប់ដង្ហើម។