1 ម្ដេចក៏មាសប្រែជាស្រអាប់ហើយមាសដ៏សុទ្ធប្រែជាបាត់រស្មីដូច្នេះ!ថ្មព្រះវិហារនៅរប៉ាត់រប៉ាយគ្រប់ទីកន្លែងតាមដងផ្លូវទាំងអស់!
2 ប្រជាជននៃក្រុងស៊ីយ៉ូនមានតម្លៃណាស់គឺមានតម្លៃដូចមាស។ម្ដេចក៏អ្នកទាំងនោះត្រូវគេចាត់ទុកដូចជាក្អមដីដែលជាស្នាដៃរបស់ជាងស្មូនដូច្នេះ!
3 សូម្បីតែឆ្កែព្រៃក៏ចេះបំបៅកូនរបស់វាដែររីឯប្រជាជនរបស់ខ្ញុំវិញគេបែរជាមានចិត្តសាហាវចំពោះកូនរបស់ខ្លួនដូចសត្វអូទ្រុសនៅវាលរហោស្ថាន។
4 កូនតូចៗរបស់គេស្រេកទឹកខះកក្មេងៗនាំគ្នាយំទាររកបាយតែគ្មាននរណាយកអ្វីមកបញ្ចុកវាទេ។
5 អស់អ្នកដែលធ្លាប់តែមានអាហារឆ្ងាញ់ៗបរិភោគ បែរជាដាច់ពោះស្លាប់នៅតាមផ្លូវអស់អ្នកដែលធ្លាប់តែស្លៀកពាក់យ៉ាងរុងរឿងតាំងពីក្មេងមកបែរជានាំគ្នាកាយសំរាមរកអាហារបរិភោគ។
6 ប្រជាជនរបស់ខ្ញុំមានកំហុសធ្ងន់ជាងអ្នកក្រុងសូដុមដែលត្រូវវិនាសយ៉ាងទាន់ហន់ដោយគ្មាននរណាប្រហារនោះទៅទៀត។