14 អ្នកទាំងនោះដើរតែលតោលនៅតាមផ្លូវដូចមនុស្សខ្វាក់ខ្លួនប្រាណរបស់គេប្រឡាក់ទៅដោយឈាមសូម្បីតែសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេក៏គ្មាននរណាហ៊ានប៉ះពាល់ដែរ។
15 អ្នកឯទៀតៗស្រែកដាក់អ្នកទាំងនោះថា:ជនមិនបរិសុទ្ធអើយ ចូរចៀសចេញទៅ!ចៀស! ចូរចៀសឲ្យឆ្ងាយទៅ!កុំប៉ះពាល់ឲ្យសោះ!ពួកគេរត់ភៀសខ្លួនពីប្រជាជាតិមួយទៅប្រជាជាតិមួយតែគ្មាននរណាទទួលពួកគេឲ្យស្នាក់អាស្រ័យឡើយ។
16 ព្រះអម្ចាស់ផ្ទាល់បានកំចាត់កំចាយពួកគេព្រះអង្គលែងរវីរវល់នឹងពួកគេ។គ្មាននរណាគោរពពួកបូជាចារ្យឬអាណិតមេត្តាមនុស្សចាស់ជរាឡើយ។
17 យើងទន្ទឹងរង់ចាំរហូតដល់ផ្សាភ្នែកតែមិនឃើញមាននរណាមកសង្គ្រោះសោះយើងឃ្លាំមើល ហើយឃ្លាំមើលទៀតតែគ្មានប្រជាជាតិណាមួយសង្គ្រោះយើងទេ។
18 សត្រូវនាំគ្នាពួនស្ទាក់ចាំប្រហារយើងសូម្បីតែនៅតាមផ្លូវក្នុងក្រុងរបស់យើងក៏យើងដើរមិនបានផង។ថ្ងៃដែលយើងត្រូវស្លាប់ ជិតមកដល់យើងជិតអស់អាយុថ្ងៃដែលយើងត្រូវស្លាប់ មកដល់ហើយ!
19 អ្នកដែលប្រហារយើង នាំគ្នាដេញតាមយើងលឿនជាងសត្វឥន្ទ្រីហោះហើរនៅលើមេឃពួកគេដេញតាមយើងនៅលើភ្នំពួកគេចាំស្ទាក់យើងនៅវាលរហោស្ថាន។
20 យើងធ្លាប់ពោលថាដោយសារម្លប់ត្រជាក់ត្រជុំនៃព្រះមហាក្សត្រយើងនឹងរស់នៅក្នុងចំណោមប្រជាជាតិទាំងឡាយ។ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ព្រះមហាក្សត្រដែលជាម្ចាស់ជីវិតរបស់យើងគឺស្ដេចដែលព្រះអម្ចាស់បានចាក់ប្រេងអភិសេកទ្រង់ជាប់ឃុំឃាំងក្នុងរណ្ដៅរបស់ពួកគេ។