1 Då dette var gjort, kom leiarane til meg og sa: «Korkje Israels-folket eller prestane og levittane har skilt seg frå dei framande folka og styggedomen deira, frå kanaanearane, hetittane, perisittane, jebusittane, ammonittane, moabittane, egyptarane og amorittane.
2 For dei har teke koner åt seg og sønene sine mellom døtrene deira, så den heilage ætta har vorte blanda med framande folkeslag. Leiarane og forstandarane har vore dei fyrste til å fara med slik utruskap.»
3 Då eg høyrde dette, reiv eg sund kjortel og kappe, reiv meg i hår og skjegg og sette meg ned, heilt avskræmd.
4 Alle som hadde age for det Israels Gud hadde sagt, var oppskaka over utruskapen mellom dei heimkomne. Dei samla seg kring meg, men eg sat mållaus heilt til kveldsofferet skulle berast fram.
5 Då reiste eg meg frå mi botsstilling. Med sundriven kjortel og kappe kasta eg meg på kne, breidde ut hendene mine mot Herren min Gud
6 og bad:Min Gud! Eg kjenner meg for skamfull og audmykt til å venda andletet opp mot deg, min Gud! For syndene våre har vakse oss over hovudet, og skulda vår er så stor at ho når til himmelen.
7 Frå våre fedrars dagar og heilt til no har skulda vår vore stor. Fordi vi har synda, har vi og kongane og prestane våre vorte gjevne i hendene på framande kongar. Vi har kome ut for sverd, fangenskap, plyndring og vanære, så som det er i dag.
8 Men no har Herren vår Gud ei lita stund vore nådig mot oss og late ein rest av oss sleppa unna. Han har gjeve oss fotfeste på den heilage staden, har fått augo våre til å stråla og gjeve oss ny kraft i vår trældom.
9 For vi er trælar, men vår Gud har ikkje sleppt oss i trældomen. Han har late persarkongane få godvilje for oss, så dei gav oss mot og kraft til å byggja opp att templet for vår Gud og reisa det or røysane, og han laga det så at dei gjorde Judea og Jerusalem til ein trygg bustad for oss.
10 Kva skal vi no seia etter dette, vår Gud? Vi har brote dine bod,
11 som du gav gjennom tenarane dine, profetane, då du sa: Det landet som de dreg inn i og skal ta i eige, er ureint. Dei framande folka har fylt det med avgudsdyrking og annan styggedom og gjort det ureint frå ende til annan.
12 Difor skal de ikkje gifta bort døtrene dykkar til menn av det framande folket. De skal heller ikkje finna koner til sønene dykkar mellom dei og aldri hjelpa dei til velferd og lukke. Då skal de verta sterke og få nyta alt det gode i landet, og borna dykkar skal få det til odel og eige for alltid.
13 Mykje har kome over oss fordi gjerningane våre har vore vonde og skulda vår er stor. Men du, vår Gud, har ikkje gjeve oss den straff vi var verde for våre misgjerningar, og nokre av oss har du late sleppa unna.
14 Skulle vi då atter bryta dine bod og ha samgifte med folk som fer med slik styggedom? Då ville du harmast og gjera ende på oss, så ingen vart att og ingen slapp unna.
15 Herre, Israels Gud, du er rettferdig. Difor er vi i dag ein rest som har sloppe unna. Sjå, no stig vi fram for deg med vår skuld. Etter det som har hendt, kan ingen verta ståande for deg.