10 Dei spottar kongarog har hovdingar til lått.Dei ler åt kvar festning,kastar opp ein voll ¬og tek henne.
11 Så fer dei sin veg ¬og vert borte som vinden.Dei gjer sin eigen styrke ¬til sin gud.
12 Er ikkje du frå gamal tid,Herre, min heilage Gud, ¬du som aldri døyr?Du, Herre, ¬har sett dei til å straffa,du, vårt berg, ¬har sendt dei til å tukta.
13 Augo dine er for reine ¬til å sjå på det vonde,og ulukke orkar du ikkje ¬å skoda.Kvifor har du tol ¬med dei trulauseog teier når gudlause slukerdei som er rettferdigare ¬enn dei sjølve?
14 Du gjer med mennesket ¬som med fisken i sjøen,som med kreket utan herre.
15 Dei dreg dei alle opp ¬med krok,og halar dei inn med not,dei samlar dei i garnet.Difor er dei jublande glade.
16 Difor ofrar dei til notaog brenner røykjelse ¬for garnet.For feit er fangsten ¬som desse gjev dei,og nærande er føda.