5 Josjafat steig fram i forsamlinga av folk frå Juda og Jerusalem, i Herrens hus, framfor den nye føregarden,
6 og sa: Herre, våre fedrars Gud!Det er du som er Gud i himmelen,og som rår over alle kongerika til folkeslaga!I di hand er makt og velde,og ingen kan stå seg mot deg.
7 Du, vår Gud,dreiv ut dei som budde i dette landetfor Israel, folket ditt,og du gav ætta til Abraham, venen din, landet for alltid.
8 Der busette dei seg,og der bygde dei ein heilagdom for namnet ditt og sa:
9 «Om noko vondt kjem over oss,sverd, straff, pest eller svolt,då vil vi gå fram for dette huset,for ditt andlet;for i dette huset bur namnet ditt.Vi vil ropa til deg i vår naud,og du vil høyra og frelsa.»
10 Sjå no på ammonittane, moabittaneog folket frå fjellandet Se'ir!Du lét ikkje israelittane trengja inn mellom deiden gongen dei kom frå Egypt;dei bøygde av og utrydda dei ikkje.
11 Men sjå korleis dei løner oss!No kjem dei og vil driva oss bortfrå din eigedom, den du gav oss til eige.