26 Han skreiv desse orda opp i Guds lovbok. Så tok han ein stor stein og reiste han der, under eika som står ved Herrens heilagdom.
27 Og Josva sa til heile folket: «Sjå, denne steinen skal vera eit vitne mot oss, for han har høyrt kvart ord som Herren har sagt oss. Han skal vitna mot dykk, så de ikkje fornektar dykkar Gud.»
28 Så lét Josva folket gå, kvar til sin eigedom.
29 Ei tid etter at dette hadde hendt, døydde Josva, son til Nun, Herrens tenar, hundre og ti år gammal.
30 Dei gravla han på det området som høyrde han til, i Timnat-Serah, som ligg i fjellandet i Efraim, nord for Gaasj-fjellet.
31 Israelittane tente Herren så lenge Josva levde, og så lenge det enno var nokon att blant dei eldste som levde lenger enn Josva, og som kjende til alt det Herren hadde gjort for Israel.
32 Knoklane etter Josef, som israelittane hadde ført med seg frå Egypt, gravla dei ved Sikem, på det jordstykket som Jakob hadde kjøpt for hundre kesita av sønene til Hamor, far til Sikem, og som Josef-stammen hadde fått til eigedom.