1 Då Jesus var på veg ut frå tempelet, sa ein av læresveinane til han: «Sjå, meister, for nokre steinar og byggverk!»
2 Han svara: «Ja, ser du desse veldige bygningane? Her skal ikkje liggja att stein på stein, alt skal rivast ned.»
3 Då han sat på Oljeberget midt imot tempelet og Peter, Jakob, Johannes og Andreas var åleine med han, spurde dei han:
4 «Sei oss: Når skal dette henda? Og kva er teiknet på at alt dette skal fullendast?»
5 Jesus tok til orde og sa til dei: «Ta dykk i vare så ingen fører dykk vill!
6 Mange skal koma i mitt namn og seia: ‘Det er eg!’ Og dei skal føra mange på villspor.
7 Når de høyrer om krig og det går rykte om krig, så lat dykk ikkje skremma! Dette må henda, men enno er ikkje enden komen.
8 Folk skal reisa seg mot folk og rike mot rike, og det skal vera jordskjelv på stad etter stad, og hungersnaud. Dette er byrjinga på fødselsriene.
9 Men ta dykk i vare! Dei skal gje dykk over til domstolane og piska dykk i synagogane, og for mi skuld skal de førast fram for landshovdingar og kongar, så de kan vitna for dei.
10 Og evangeliet må først forkynnast for alle folkeslag.
11 Men når dei arresterer dykk og fører dykk for retten, så ver ikkje på førehand urolege for kva de skal seia, men sei det som blir gjeve dykk i same stund! For det er ikkje de som talar, men Den heilage ande.
12 Bror skal senda bror i døden, og ein far barnet sitt, og born skal reisa seg mot foreldra og senda dei i døden.
13 Og alle skal hata dykk for mitt namn skuld. Berre den som held ut til enden, skal bli frelst.
14 Når de ser det motbydelege som øydelegg, stå der det ikkje skulle stå – skjøn det, den som les! – då må dei som er i Judea, rømma til fjells,
15 den som er på taket, må ikkje gå ned og inn i huset og henta noko,
16 og den som er ute på marka, må ikkje gå tilbake etter kappa si.
17 Ve dei som ventar barn og dei som gjev bryst i dei dagane!
18 Og be om at det ikkje må henda om vinteren!
19 For i dei dagane skal det koma ei trengselstid som det aldri før har vore, frå Gud i opphavet skapte verda og fram til no, og som det aldri meir skal bli.
20 Og gjorde ikkje Herren dei dagane kortare, så vart ikkje noko menneske frelst. Men for deira skuld som han valde ut, har han gjort dei dagane kortare.
21 Om nokon då seier til dykk: ‘Sjå, her er Messias’ eller: ‘Sjå, der er han’, så tru det ikkje!
22 For falske messiasar og falske profetar skal stå fram og gjera teikn og under for å føra dei utvalde vill, om dei kan.
23 Så ver på vakt! Eg har sagt dykk alt på førehand.
24 Men i dei dagane, etter denne trengselstida, skal sola formørkjast og månen mista sitt lys.
25 Stjernene skal falla frå himmelen og kreftene i himmelrommet bli rokka.
26 Då skal dei sjå Menneskesonen koma i skyene med stor makt og herlegdom.
27 Han skal senda ut englane og samla dei utvalde frå dei fire verdshjørna, frå den ytste enden av jorda til den ytste enden av himmelen.
28 Lær denne likninga av fikentreet: Når det kjem sevje i greinene og lauvet sprett, då veit de at sommaren er nær.
29 Like eins veit de at han er nær, ja, rett utfor døra, når de ser at dette hender.
30 Sanneleg, eg seier dykk: Denne slekta skal ikkje forgå før alt dette hender.
31 Himmel og jord skal forgå, men mine ord skal aldri forgå.
32 Men dagen eller timen kjenner ingen, ikkje englane i himmelen og heller ikkje Sonen, berre Faderen.
33 Ver på vakt, hald dykk vakne! For de veit ikkje når tida er inne.
34 Det er som når ein mann er utanlands. Før han fór heimanfrå, overlét han ansvaret til tenarane sine. Kvar av dei fekk sitt å gjera, og til dørvaktaren sa han at han skulle vaka.
35 Så vak då! For de veit ikkje kva tid husherren kjem, anten det er om kvelden, midt på natta, når hanen gjel, eller når dagen renn.
36 Lat han ikkje finna dykk sovande når han brått kjem.
37 Det eg seier til dykk, det seier eg til alle: Ver vakne!»