17 Mój występek opieczętowany jest w woreczku, a kara za moją winę zaszyta.
18 Zaprawdę, jak się kruszy góra podczas upadku, jak się usuwa skała ze swojego miejsca,
19 jak woda wydrąża skały i fale spłukują grunt ziemi tak nadzieje człowieka wniwecz obracasz.
20 Pokonujesz go na zawsze i odchodzi, przeobrażasz jego oblicze i go puszczasz.
21 Gdy jego dzieci cześć zyskują – on jest tego nieświadom; a kiedy są w poniżeniu – on na nie nie uważa.
22 Póki żyw tylko nad nim samym boleje jego cielesna natura, tylko nad nim samym smuci się jego dusza.