13 Pierworodny śmierci pożera włókna jego skóry oraz pochłania jego członki.
14 Zostaje wyrwany ze swego namiotu, w którym uważał się za bezpiecznego oraz pędzi do króla strachów.
15 To, co do niego nie należy, osiada w jego namiocie, a na jego siedzibę sypią siarkę.
16 Jego korzenie usychają od dołu, a jego gałęzie z wierzchu więdną.
17 Jego pamięć znika z ziemi, a jego imienia nie wspominają na ulicach.
18 Od światła wyrzucają go do ciemności; wypędzają go z okręgu świata.
19 W jego rodzinie nie pozostaje mu ani syn, ani wnuk i nie ma niedobitka w jego mieszkaniu.