13 Początek mowy jego ust to głupota, a koniec jego słów to szał złowrogi.
14 Głupi mnoży tylko słowa, bo przecież człowiek nie wie, co będzie i co się po nim stanie. Kto mu to powie?
15 Trud głupców ich nuży, i żaden nie zna nawet drogi, która prowadzi do miasta.
16 Biada ci, ziemio, której królem jest chłopiec i której książęta od rana ucztują.
17 Szczęśliwa jesteś ziemio, której król jest ze szlachetnego rodu, i której książęta jadają we właściwym czasie; jadają by się posilić, a nie dla opilstwa.
18 Przez gnuśność dach się zapada, zaś przez opieszałość kapie w domu.
19 Dla zabawy wyprawiają uczty, wino rozwesela życie, a pieniądz pozwala na wszystko.