1 Będąc ponownie w Kafarnaum, Jezus udał się do synagogi. Zauważył tam człowieka ze sparaliżowaną ręką.
2 A ponieważ był to dzień szabatu, wrogowie uważnie Go obserwowali, chcąc oskarżyć Go, gdyby uzdrowił tego człowieka.
3 Jezus zawołał go, postawił przed zebranymi
4 i, zwracając się do swoich wrogów, zapytał:– Czy czynienie dobra w szabat jest przestępstwem? A może lepiej w tym dniu wyrządzać innym krzywdę? Czy w takim dniu należy ratować życie, czy raczej je niszczyć?A oni nie znaleźli na to odpowiedzi.
5 Ich obojętność na ludzką niedolę poruszyła Jezusa do głębi. Gniewnie spojrzał na nich, a potem rzekł do chorego:– Wyciągnij rękę!Ten posłuchał i natychmiast jego ręka stała się zdrowa.
6 Wtedy faryzeusze odeszli i zaczęli się naradzać ze zwolennikami rodziny królewskiej, jak zabić Jezusa.
7 Tymczasem Jezus wraz z uczniami udał się nad jezioro. Podążały za nimi ogromne tłumy z Galilei, Judei,
8 Jerozolimy, Idumei, z krainy za Jordanem, a nawet z Tyru i Sydonu. Wieść o Jego cudach rozeszła się bowiem bardzo daleko i zewsząd schodzili się ludzie, aby zobaczyć Go na własne oczy.
9 Jezus polecił więc uczniom, by przygotowali łódź, z której mógłby przemawiać, gdyby tłum mocno na Niego napierał.
10 Tego dnia miało miejsce wiele uzdrowień i ogromna liczba chorych tłoczyła się wokół Niego, pragnąc Go przynajmniej dotknąć.
11 Na widok Jezusa, ludzie opanowani przez złe duchy padali przed Nim na twarz, krzycząc:– Jesteś Synem Bożym!
12 Lecz On surowo zabraniał im to mówić.
13 Potem wszedł na górę i przywołał do siebie tych, których wybrał.
14 A gdy przyszli, wyznaczył spośród nich dwunastu uczniów, którzy mieli Mu zawsze towarzyszyć oraz głosić Jego naukę
15 i uwalniać ludzi od demonów.
16 Oto ich imiona: Szymon, któremu Jezus nadał imię Piotr,
17 Jakub i Jan – synowie Zebedeusza, nazwani przez Jezusa Synami Gromu,
18 Andrzej, Filip, Bartłomiej, Mateusz, Tomasz, Jakub – syn Alfeusza, Tadeusz, Szymon Gorliwy
19 i Judasz z Kariotu – ten, który później wydał Jezusa.
20 Gdy zaś powrócił z nimi do domu, w którym udzielono Mu gościny, znów zaczęły nadchodzić tłumy. I wkrótce było tylu ludzi, że Jezus z uczniami nie mieli nawet czasu, by cokolwiek zjeść.
21 Gdy Jego krewni usłyszeli, co się dzieje, przyszli z zamiarem zabrania Go do domu.– Musiał postradać zmysły! – mówili.
22 Natomiast przywódcy religijni, którzy przybyli z Jerozolimy, stwierdzili:– On jest opętany przez Belzebuba! Wypędza demony, bo władca demonów Mu w tym pomaga.
23 Jezus przywołał ich i w prosty sposób wyjaśnił:– Jak szatan może wypędzać szatana?
24 Każde królestwo, które jest wewnętrznie skłócone, upadnie.
25 Dom pełen kłótni i podziałów jest przecież skazany na zagładę.
26 Gdyby szatan walczył sam ze sobą, jak mógłby przetrwać?
27 Chcąc przeszukać i okraść dom siłacza, trzeba go przecież najpierw obezwładnić!
28 Oświadczam wam, że każdy grzech może zostać odpuszczony człowiekowi, nawet jeśli jest to bluźnierstwo pod adresem mojego Ojca.
29 Jeśli jednak ktoś bluźni przeciwko Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia i na wieki pozostanie winien grzechu.
30 A powiedział to, ponieważ twierdzili, że cuda, których dokonuje, mają miejsce za sprawą szatana.
31 Gdy Jezus nauczał, Jego matka i bracia przyszli do zatłoczonego domu i prosili, aby Go wywołano na zewnątrz, gdyż chcieli z Nim porozmawiać.
32 – Twoja matka i bracia szukają Cię – doniesiono Jezusowi.
33 – Kto jest moją matką i moimi braćmi? – zapytał Jezus.
34 Patrząc na siedzących wokół Niego ludzi, rzekł:– Oto moja matka i moi bracia!
35 Moim bratem i siostrą, i matką jest każdy, kto wypełnia wolę Boga.