1 Stojąc przed obliczem Chrystusa, chcę zgodnie z prawdą i bez kłamstwa, z czystym sumieniem i w Duchu Świętym, powiedzieć,
2 że noszę w sercu głęboki smutek i ból.
3 Nawet sam chciałbym być odłączony od Chrystusa, gdyby to pomogło moim rodakom,
4 Izraelitom! To ich właśnie wybrał Bóg, otoczył ich chwałą, zawarł z nimi przymierze, przekazał im Prawo, pokazał, jak mają Mu służyć, i dał tak wiele obietnic.
5 Ich przodkowie kochali Boga i z tego narodu pochodzi Chrystus – Ten, który jest ponad wszystkim, Bóg uwielbiony na wieki. Amen!
6 Boże obietnice się spełniły. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą z Izraela, są prawdziwymi Izraelitami.
7 I nie każdy potomek Abrahama jest rzeczywiście jego dzieckiem – Bóg uznał bowiem za jego potomków tylko tych, którzy pochodzą od jego syna Izaaka.
8 Oznacza to, że nie wszystkie dzieci Abrahama są dziećmi Boga, a jedynie te, które urodziły się zgodnie ze złożoną wcześniej Bożą obietnicą.
9 Brzmiała ona tak: „Za rok o tej porze Sara będzie miała syna”.
10 Również Rebeka, żona naszego przodka Izaaka, urodziła chłopców – bliźniaków.
11 Ale zanim się jeszcze urodzili i zanim cokolwiek zrobili – dobrego czy złego – Bóg okazał swoją wolę i wybór,
12 niezależny od ludzkich czynów. Powiedział Rebece: „Starszy brat będzie służył młodszemu”.
13 Czytamy w Piśmie: „Ukochałem Jakuba, a odrzuciłem Ezawa”.
14 Jaki z tego wniosek? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Absolutnie nie!
15 Powiedział przecież Mojżeszowi:„Komu chcę, okazuję miłość,a komu chcę, okazuję litość”.
16 Wybór zależy więc nie od tego, który go pragnie lub się o niego stara, ale od Boga, który okazuje łaskę.
17 Czytamy przecież w Piśmie, że Bóg powiedział faraonowi: „Powołałem cię po to, aby pokazać ci moją moc i aby poznał Mnie cały świat”.
18 Bóg okazuje więc miłość temu, komu chce, a tego, kogo zechce, czyni upartym.
19 Wiem, że zaraz powiesz: „Dlaczego więc Bóg ma do ludzi pretensje o to, że zachowują się tak, a nie inaczej? Czy ludzie mogą sprzeciwiać się Jego decyzjom?”.
20 Człowieku! Nawet nie pytaj w ten sposób! Kim jesteś, żeby krytykować Boga? Czy gliniany garnek może powiedzieć garncarzowi: „Dlaczego mnie takim ulepiłeś?”.
21 Czy garncarz nie ma prawa z tej samej gliny ulepić naczynia na specjalne okazje i naczynia do użytku codziennego?
22 Bóg, chcąc okazać swój gniew i ogromną moc, cierpliwie znosił ludzi przeznaczonych na gniew i zmierzających do zagłady.
23 Ma też prawo wyrazić swoją dobroć tym, z których uczynił naczynia do przechowywania bogactw swojej chwały.
24 Powołał nas nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan.
25 Dawno temu, zapowiedział bowiem przez proroka Ozeasza:„Nazwę swoim ludem tych,którzy nie należeli do Mnie,i pokocham tych,którzy nie byli kochani”.
26 Pismo mówi także:„Kiedyś mówiono wam,że nie jesteście moim ludem.Teraz zaś zostaniecie nazwani,dziećmi żywego Boga”.
27 Również prorok Izajasz zapowiedział:„Choćby liczba potomków Izraela była tak wielka,jak ilość ziaren piasku nad morzem,to tylko garstka zostanie ocalona.
28 Pan szybko wykona na ziemi swój wyroki sprawiedliwie zakończy swoje dzieło”.
29 W innym miejscu Izajasz powiedział:„Gdyby Pan nieba nie pozostawił z nas garstki,zostalibyśmy wytraceni jak mieszkańcy Sodomy,i spotkałaby nas ta sama kara,co mieszkańców Gomory”.
30 Jaki więc płynie z tego wniosek? Taki, że chociaż poganie nie zabiegali o uniewinnienie przez Boga, otrzymali je – przez wiarę.
31 Izrael zaś, pragnąc uzyskać uniewinnienie dzięki Prawu Mojżesza, nie osiągnął go.
32 Dlaczego? Bo czynił to nie przez wiarę, ale przez uczynki. Potknęli się o „kamień obrazy”,
33 o którym Pismo mówi:„Kładę na górze Syjon kamień obrazyi skałę, o którą wielu się potknie.Ten jednak, kto mu uwierzy,nie zawiedzie się”.