8 Tani qenkeni ngopur! Tani qenkeni të pasur! Tani qenkeni bërë mbretër pa ne! Ah sikur të ishit bërë mbretër, që të mbretëronim edhe ne me ju.
9 Unë mendoj se Perëndia na ka vënë ne apostujt në vendin e fundit, na ka bërë si të dënuar me vdekje, sepse jemi bërë gazi i botës, i engjëjve dhe i njerëzve.
10 Kështu, për shkak të Krishtit ne jemi të marrë, ndërsa ju të mençur; ne jemi të dobët, ndërsa ju të fortë; ne jemi të poshtëruar, ndërsa ju të nderuar.
11 Sot e kësaj dite ne kemi uri, kemi etje, jemi të zhveshur, na rrahin me shuplaka, endemi pa shtëpi
12 dhe lodhemi duke punuar me duart tona. Kur na fyejnë, bekojmë; kur na përndjekin, durojmë;
13 kur na shajnë, përgjigjemi me mirësi. Jemi bërë si plehrat e botës dhe ende jemi si fundërrinat e njerëzve.
14 Këto nuk jua shkruaj për t’ju turpëruar, po për t’ju këshilluar si bijtë e mi të dashur.