1 Unë, plaku, po i shkruaj Gajit të dashur, që e dua me të vërtetë.
2 Fort i dashur, uroj që gjithçka të shkojë mirë dhe të gëzosh shëndet, sikurse je mirë shpirtërisht.
3 U gëzova pa masë kur erdhën disa vëllezër e dëshmuan për besnikërinë tënde ndaj së vërtetës dhe sesi jeton ti në të.
4 Nuk kam gëzim më të madh sesa kur dëgjoj që bijtë e mi jetojnë në të vërtetën.
5 Fort i dashur, ti vepron si besimtar i vërtetë në gjithçka që bën për vëllezërit, madje edhe për të huajt.
6 Ata dëshmuan para kishës për dashurinë tënde. Do të bëje mirë t’i ndihmoje ta vazhdojnë udhëtimin në mënyrë të denjë për Perëndinë.
7 Ata kanë dalë për t’i shërbyer emrit të Krishtit, duke mos pranuar asgjë nga paganët.
8 Ndërsa ne e kemi për detyrë të përkrahim njerëz të tillë, që të bëhemi kështu bashkëpunëtorë të së vërtetës.
9 I shkrova një letër kishës, por Diotrefi, të cilit i pëlqen të jetë i pari i tyre, nuk na pranoi.
10 Prandaj, kur të vij, do t’ia kujtoj veprat që bën dhe fjalët e këqija që thotë për ne. Si të mos mjaftohej me kaq, ai jo vetëm që vetë nuk i pranon vëllezërit, por pengon edhe ata që duan t’i pranojnë dhe madje i përjashton nga kisha.
11 Fort i dashur, mos ndiq të keqen, por të mirën. Kush bën të mirën, është nga Perëndia. Kush bën të keqen, nuk e ka parë Perëndinë.
12 Për Dhimitrin dëshmojnë mirë të gjithë, madje edhe vetë e vërteta. Dëshmojmë edhe ne për të dhe ti e di se dëshmia jonë është e vërtetë.
13 Kam shumë gjëra për të të shkruar, por nuk dua t’i shkruaj me bojë e penë.
14 Shpresoj të të shoh së shpejti dhe të flasim gojarisht.
15 Paqja qoftë me ty!Të përshëndesin miqtë. Përshëndeti miqtë një nga një.